Vorige week woensdag hebben wij de Staat van Overijssel ontvangen. Dit is een jaarlijkse rapportage van de provincie. Deze geeft actuele informatie over verschillende zaken in Overijssel. De afgelopen dagen heb ik deze rapportage gelezen en ik moet eerlijk bekennen dat je daar niet vrolijk van wordt.
Aan de ene kant ben ik erg blij met de informatie, maar aan de andere kant maakt de inhoud mij niet happy. De tabellen, cijfers en verhalen bewijzen dat in de vijf grote steden van Overijssel nog veel werk te verzetten valt. Op bijna alle gebieden gaat het niet goed in Deventer, Enschede, Zwolle, Hengelo en Almelo.
De PvdA-fractie maakt zich zorgen om een aantal thema’s die in de rapportage helder wordt weergegeven. Het aantal huishoudens op het sociale minima komt voor het grootste deel voor in de vijf grote steden van Overijssel. Tevens bestaan de probleemwijken alleen in onze grote steden, maar ook armoede, loverboys, de vraag naar jeugdzorg, werkgelegenheidsproblemen, minderheden, schooluitval, knelpunten in de wegen en openbaar vervoer… Op alle gebieden tonen de cijfers aan dat de grote steden van Overijssel knelpunten ervaren.
De kwaliteit van het leven van vele Overijsselaars in deze steden is minder in vergelijking met de Overijsselaars in kleine steden of kernen. Je mag natuurlijk niet vergelijken en zeker niet denken dat er alleen maar problemen bestaan in onze grote steden. Want de grote steden zijn en blijven ook heel mooi in ontwikkeling. Maar hoe kunnen wij vanuit de provincie een rol spelen bij het oplossen van de problemen?
Tsja, naast de knelpunten bij de kop pakken, geloof ik dat wij naar kansen moeten gaan kijken. Waar liggen de kansen voor onze steden? Zodra de kansen worden verstevigd, ontstaat er ruimte om de problemen op te lossen. De provincie zou samen met de steden lange termijnplannen moeten ontwikkelen zodat aantal knelpunten over een paar jaren opgelost is. Ik geloof dat je hiermee Samen&Overijssel tot een groot succes maakt. Op deze manier is de rol van de provincie onzichtbaar in de vijf grote steden en is de steun kortdurend en projectmatig.
Deze knelpunten behoeven lange termijnvisie en bovendien een lange adem. Als er geen lange termijnplannen komen voor de vijf grote steden ban ik bang dat de Staat van Overijssel over vijf jaar nog steeds dezelfde zorgen ademt als die van 2008.
www.pvdaoverijssel.nl
Nieuwsbrief